กาแฟแก้วเดิม กับใจที่ไม่เหมือนเดิม

"กาแฟแก้วเดิม กับใจที่ไม่เหมือนเดิม”

ทุกเช้า "อิฐ" จะเดินเข้าร้านกาแฟเจ้าประจำ มุมเดิม โต๊ะเดิม สั่งลาเต้เย็นหวานน้อยเช่นเคย ก่อนจะเดินหน้าตึง ๆ เข้าที่ทำงานพร้อมเริ่มวันใหม่ในความรู้สึกเดิม ๆ — เหนื่อย เบื่อ และตั้งคำถามกับตัวเองว่า "นี่เราทำงานไปเพื่ออะไร?"

เขาเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาคนหนึ่งที่ทำงานมาเกือบ 10 ปี ไม่ได้เกลียดงาน แต่ก็ไม่ได้รักมันเต็มหัวใจ วัน ๆ ทำตามหน้าที่ ซ้ำ ๆ เหมือนพิมพ์เขียวที่ใครสักคนวางไว้ให้

วันหนึ่ง ขณะนั่งจิบกาแฟ เหม่อมองรถติดอยู่นอกหน้าต่าง ก็มีพนักงานเสิร์ฟคนใหม่ยื่นกาแฟให้ พร้อมรอยยิ้มและพูดว่า

“พี่เป็นแรงบันดาลใจให้หนูเลยนะคะ หนูเห็นพี่มาทุกวัน ไม่สายเลย หนูคิดว่าคนที่มีวินัยแบบนี้ต้องเป็นคนที่มีเป้าหมายชัดเจนแน่ ๆ”

อิฐยิ้มเก้อ ๆ แล้วตอบกลับแบบขำ ๆ

“พี่แค่มาทำงานให้ทันเฉย ๆ แหละ”

แต่คืนนั้นคำพูดสั้น ๆ ของเด็กเสิร์ฟกลับติดอยู่ในหัว

เขาไม่เคยคิดเลยว่า “การมาให้ตรงเวลา” ในสิ่งที่ตัวเองไม่ตื่นเต้น จะกลายเป็น แรงบันดาลใจ ให้ใครอีกคน

เขาเริ่มมองงานที่ทำด้วยสายตาใหม่ เริ่มทบทวนสิ่งเล็ก ๆ ที่ตัวเองทำได้ดี และเริ่มสร้างเป้าหมายใหม่จากตรงนั้น

ไม่ใช่เป้าหมายใหญ่โต แต่เป็นเป้าหมายที่มีความหมาย…สำหรับตัวเอง

บางครั้ง แรงบันดาลใจไม่ได้มาจากคำพูดยิ่งใหญ่ หรือความสำเร็จอลังการ

มันอาจมาในรูปของกาแฟแก้วเดิม กับมุมมองที่เปลี่ยนไป